Kamienie na szaniec - Aleksander Kamiński

Wydawnictwo: Nasza Księgarnia
Liczba stron: 240

Spotkałam się z tą książką tylko dlatego, że była moją lekturą w szkole. Jednak okazało się, że była ona zdecydowanie odmienna od pozostałych lektur, z którymi się spotkałam. Porusza jak mało, która książka. To wszystko za sprawą tego, że mamy w niej do czynienia z realnymi postaciami,które naprawdę były na tym świecie i robiły wszystkie te rzeczy opisane w książce.
 

Opowiada ona losy młodych ludzi w czasie II wojny światowej.Autor skupił się w niej na przedstawieniu trzech osób: Alka, Rudego i Zośki(wbrew pozorom to nie dziewczyna). W których życiu najwyższą wartością było dobro kraju i wspólnota przyjaciół. Krótko po zdaniu przez nich matury wybuchła wojna. Za wszelką cenę pragnęli działać na rzecz Polski, brali udział w różnego rodzaju akcjach, czasami bardzo niebezpiecznych. Byli tak młodzi a przyszło im się spotkać z okrucieństwem wojny, a mimo to potrafili zachować swoją przyjaźń a nawet ją umocnić.

Do momentu akcji pod Arsenałem była to dla mnie przyjemna, chociaż momentami strasznie się dłużyła, lektura którą trzeba po prostu przeczytać.Gdy dotarłam do tego fragmentu moje zdanie na jej temat uległo całkowitej zmianie. Akcja polegała na odbiciu Rudego z rąk Niemców. Wstrząsnęła mną w sposób inny niż wszystkie inny książki, które czytałam. Nie potrafiłam przestać o tym myśleć. Przez długi czas nie chciało dać mi to spokoju… Zastanawiałam się dlaczego teraz już nie ma takich ludzi? A może są? Jednak wtedy społeczeństwo było inne. Jakoś nie potrafię wyobrazić sobie takich młodych ludzi jak ci trzej w naszych czasach.
W książce realizm potęgowały zdjęcia. Fotografie postaci, grobów a nawet świadectw szkolnych.

Podsumowując książka naprawdę warta przeczytania, choćby po to aby choć trochę z perspektywy czasu zrozumieć wojnę. Ja po przeczytaniu stwierdziłam, że tak naprawdę chyba wcześniej jej nie rozumiałam.